“Is er nog meer?” weerspiegelt het perspectief van een persoon, die serieuze inspanningen levert om de mensheid te dienen, die niet opgeeft in het aangezicht van moeilijkheden, die grenzen verlegt, en die standvastigheid, vastberadenheid en streven naar rechtschapenheid en waarheid laat zien. Iemand die zich voor deze zaak inzet, is de held van “is er nog meer?” Zulke helden gebruiken allerlei zegeningen en bekwaamheden die hun worden geschonken om “de eilanden van vrede” in de wereld te bouwen voor de hele mensheid. Zij achten zichzelf nooit voldoende op deze reis, en streven er altijd naar de kennis van God nog beter te bereiken.

“De ware gelovige zal, naast zijn geloof in het overwinnen van allerlei moeilijkheden en problemen met de barmhartigheid en het mededogen van God, vanaf het allereerste begin aanvaarden dat hij wat zijn natuurlijke aanleg betreft de maatschappij nodig heeft en dat zijn persoonlijkheid alleen tot uiting zal komen door de steun van de mensen om hem heen. En onder geen enkele omstandigheid zal hij zichzelf ooit als zelfvoorzienend beschouwen. Hij zal zich nooit haasten wanneer hem een taak of een positie wordt aangeboden. Eerst zal hij rondkijken of er meer gekwalificeerde mensen aanwezig zijn, en als hij die ziet zal hij een stap opzij doen en die persoon een kans geven. Hij gelooft nooit dat hij zijn verdiende loon geeft voor de positie waarin hij zich bevindt, en zoekt altijd naar manieren om efficiënter te zijn. Zijn huidige kennis zal niet genoeg voor hem zijn, hij beschouwt leren als zijn levenslange plicht en probeert altijd nieuwe horizonten van vindingrijkheid te bereiken. Hij beschouwt zichzelf nooit als voldoende om dichter bij de Almachtige te komen; hij zal zijn huidige geestelijke rang niet als voldoende beschouwen en zal zich voortdurend inspannen om veel dichter bij het goddelijke klooster te komen. Ja, een gelovige is iemand die zichzelf niet als voldoende beschouwt en altijd op zoek is naar manieren om het beste te maken van elke daad die hij verricht door te zeggen: ‘is er nog meer?’”¹⁾

“Om wat wij weten in het praktische leven te kunnen toepassen, moet kennis allereerst worden gered van ruwe en eenvoudige informatie; zij moet worden omgevormd tot ‘ilm’ (kennis), in de zin van het kennen van een materie met haar ware aard en het vatten van die materie door middel van bewustzijn en systematisch denken.

In de Koran geeft God de Almachtige het bevel aan Zijn Boodschapper (dat als volgt kan worden geïnterpreteerd):

“… zeg: ‘Mijn Heer, vermeerder mijn kennis.’” (Koran, 20/114).

Ieder van ons als volgeling van de Profeet wordt dan verondersteld een vurig zoeker naar kennis te zijn die altijd probeert dieper te groeien in kennis. Zo is het bijvoorbeeld een religieuze verplichting om de Koran te reciteren. Maar zelfs als wij de gehele Koran in ons geheugen opslaan, als wij ons niet inspannen om hem te begrijpen en er dieper in te graven, zullen wij niet profiteren van de schatten van de Koran, de eeuwige bron van licht.”²⁾

“… oprechtheid en trouw staan in directe verhouding tot iemands mate van geloof. Hoe gezonder iemands geloof is, des te meer zal die persoon erin slagen oprechtheid te verwerven. Gelovigen moeten nooit ophouden te streven naar een gezonder geloof; zij moeten altijd naar meer vragen, proberen inzicht te krijgen in de kennis van de scheppingsopdrachten en de godsdienst, in een poging om voortdurend vooruitgang te boeken in het geloof en het kennen van God. Zij moeten zich in dit opzicht onophoudelijk inspannen, graden van zekerheid in het geloof beklimmen en van het ene niveau naar het volgende opklimmen.”³⁾

“… naarmate die nadenkende reiziger elke bladzijde van de aarde leest, begint hun geloof, dat de sleutel is tot het ware geluk, aan kracht te winnen; hun kennis van God, de sleutel tot geestelijke vooruitgang, neemt toe, en de waarheid van het geloof in God, de bron en het fundament van alle volmaaktheid, ontwikkelt zich in hen een graad meer, waardoor zij vele geestelijke genoegens ontvangen en hun nieuwsgierigheid en gretigheid verder worden gewekt. Na geluisterd te hebben naar de volmaakte en overtuigende lessen die hen door de hemel, de atmosfeer en de aarde worden onderwezen, vraagt de reiziger: ‘is er nog meer?’ Dan horen zij de luide en verrukkelijke aanroepingen van God door de zeeën en de grote rivieren, die daarin uitmonden; zij luisteren een poosje naar deze droevige en aangename klanken. Zowel verbaal als met stomme welsprekendheid zeggen zij: ‘Kijk naar ons en lees ons ook!’”⁴⁾

English

Türkçe