Een naam zonder werkelijkheid

Iets dat geen essentie of stoffelijke werkelijkheid heeft, maar wel een naam. Iets dat een naam heeft ook al bestaat het niet buiten de geest. (Bijvoorbeeld: de feniks).¹⁾

“Voor een bepaalde periode had het wenden tot God een werkelijkheid zonder naam. Namen als Naqshi, Khalidi, Qadiri, Shazili, Bakri, of Jarrahi waren niet bekend. Maar wat zij deden bestond in werkelijkheid. Overal waren de harten vol van gedachtenis aan God. Hij was degene die gekoesterd werd in de harten van de mensen, die praktisch Zijn plaatsen van manifestatie waren geworden. Harten kwamen tot leven in de ware zin van het woord en deze diepgaande ervaring bleef niet onbenoemd.

Er kwam een periode waarin sommigen speciale titels gebruikten voor spirituele ervaringen en soefi-ordes naar hun meesters werden vernoemd. Dankzij die oprechte gidsen bleef de schat niet achter gesloten deuren. Het werd diep in de gewetens gehoord en werd de ‘eenheid van naam en werkelijkheid.’ Eén zin die zij uitspraken droeg een duizendvoudig grotere betekenis. Hun uitspraken “subhanallah (glorie aan God), alhamdulillah (alle lof komt God toe), Allahu akbar (God is de grootste)” verwezen naar duizenden; hun harten vonden tevredenheid en rust. In die tijd waren naam en werkelijkheid bijna gelijk.

Er kwam echter een dag, (er zijn uitzonderingen) voor sommigen, dat het tijdperk van de ‘naam zonder werkelijkheid’ begon. Vele waarheden werden gevangen in namen, titels, vormen en gedaanten.”²⁾

Zie ook

¹⁾

²⁾