Oprechtheid (zuiverheid van intentie) is de geest van de daden.¹⁾

“Ikhlas (volmaakte oprechtheid) wordt geïnterpreteerd als oprecht, oprecht en zuiver zijn; ver verwijderd zijn van show en opzichtigheid in zijn intentie en gedrag; en immuun zijn voor alles wat het hart vertroebelt of vervuilt. Zuiverheid van intentie, oprechtheid in gedachten, het nastreven van geen werelds gewin in de relatie met God, en trouw in dienstbaarheid aan God vallen hier ook onder.”

Ikhlas vereist dat men niets werelds nastreeft terwijl men God aanbidt en gehoorzaamt, dat men de plicht van dienstbaarheid alleen vervult omdat God het beveelt, en dat men zwijgt over eventuele persoonlijke ervaringen van Gods speciale behandeling en speciale gaven en alleen Zijn goedkeuring en welbehagen zoekt. Oprechtheid is een van de belangrijkste eigenschappen van hen die het meest trouw of loyaal zijn aan God; loyaliteit wordt beschouwd als de bron, en oprechtheid als het zoete water dat daaruit voortkomt. De meest welsprekende van de mensheid, op hem zij vrede en zegeningen, verklaarde dat iemand die veertig dagen onafgebroken van dit water drinkt, kanalen van wijsheid geopend zal vinden van zijn of haar hart naar zijn of haar tong, en dat zo iemand altijd wijs zal spreken.”²⁾

“Oprechtheid is een mysterie tussen God en een dienaar, en God legt het in de harten van hen die Hij liefheeft. Iemand wiens hart tot oprechtheid is gewekt, maakt zich geen zorgen over geprezen of beschuldigd te worden, verheven of vernederd te worden, bewust of onbewust te zijn van daden, of beloond te worden.”³⁾

“Als de werken die geen oprechtheid en openhartigheid bezitten tijdelijk succes hebben, moet men goed weten dat het een goddelijke list is. Als wij niet onderworpen willen worden aan wereldse en niet-wereldse teleurstellingen, moeten wij al onze daden verrichten met het bewustzijn God te zien (in de tegenwoordigheid van) en door Hem gezien te worden, dat wil zeggen met buitengewone oprechtheid en openhartigheid. Wij mogen geen woord zeggen, geen woord schrijven, geen handeling verrichten zonder ihsan te overwegen (ihsan verwijst naar toewijding om goed te doen en het te doen alsof wij God zien of in het bewustzijn dat God zijn dienaren ziet). Van onze eenvoudigste gebaren tot het knipperen van een oog, moeten wij Zijn toestemming zoeken in al onze houdingen en gedragingen. Want alle daden die niet met Hem verbonden zijn, zijn leugens.”⁴⁾

“De waarheid van oprechtheid is als volgt: weet dat het mogelijk is dat iemand zich met iets bemoeit. Daarom, wanneer dat ding gezuiverd is van de inmenging van iets anders, wordt het ‘zuiver’ genoemd. De handeling die iets zuivert, wordt ‘ikhlas’ (zuiverheid van intentie) genoemd. God Almachtig verklaart: ‘En zeker is er in het vee (dat zich voedt op de weiden van de herleefde aarde) een les voor jullie: Wij geven u van hetgeen in hun lichamen is, (wonderlijk onderscheiden van) tussen afval en bloed, melk die zuiver en smakelijk is voor hen die drinken.’ (Nahl, 16:66). De zuiverheid van melk is dat zij niet vermengd is met bloed, vuil en andere stoffen die zich kunnen vermengen. Het moet gezuiverd worden van alles wat mogelijk is om zich met melk te vermengen.”⁵⁾

Bayazid Bastami zei: “Ik aanbad mijn Heer dertig jaar lang met al mijn kracht. Toen hoorde ik een stem die zei: O Bayazid! De schatten van God Almachtig zijn vol van daden van aanbidding. Als je van plan bent Hem te bereiken, zie jezelf dan als onbetekenend voor de deur van God en wees oprecht in je daden.”⁶⁾

“Sahl b. Abdullah Tustari zei: ‘Niemand kent hypocrisie behalve zij die oprecht zijn.’”⁷⁾

“Aboe Ali Daqqaq zei: ‘Het is een gebrek voor oprechte mensen om hun eigen oprechtheid te voelen. Wanneer God hun oprechtheid zuiver wil maken, maakt Hij hen onbewust van hun oprechtheid. Zo worden zij ertoe gebracht oprechtheid van intentie te bereiken.”⁸⁾

“Aboe’l-Qasim Junayd zei: ‘Ikhlas is een geheim tussen God en Zijn dienaar. De engel kan niet schrijven omdat hij het niet kent, de duivel kan niet misleiden omdat hij het niet ziet, en de vleselijke ziel kan niet misleiden omdat zij het niet beseft.”⁹⁾

“Allen kunnen vergaan behalve de verstandigen, en de verstandigen kunnen vergaan behalve zij die oefenen, en zij die oefenen kunnen vergaan behalve de oprechten, en de oprechten verkeren in groot gevaar.”¹⁰⁾

“Hij die ernstig zoekt en streeft, zal vinden.”¹¹⁾

“Dus, het enige middel tot redding is oprechtheid. Het is van groot belang om oprechtheid te bereiken. De waarde van een atoom oprechte actie is te verkiezen boven vele onoprechte. Wat ons ertoe zal brengen oprechtheid te bereiken, is dat wij onze godsdienstige plichten alleen moeten doen omdat het Gods geboden zijn en om God te behagen. Wij mogen ons nooit bemoeien met Gods zaken.”¹²⁾

“Hebzucht schaadt de oprechtheid en schaadt de daden die ter wille van het Hiernamaals worden verricht. Want als een vroom, rechtschapen persoon hebzuchtig is, zal hij de aanvaarding en het respect van de mensen zoeken. Iemand die de acceptatie en het respect van mensen overweegt, kan geen volledige oprechtheid of zuiverheid van intentie hebben.”¹³⁾

“Want oprechtheid is nooit vruchteloos, ook al is het omwille van het kwaad. Wat men ook met oprechtheid zoekt, God zal het hem of haar schenken.”¹⁴⁾

“Men kan Gods welbehagen verwerven door oprechtheid, niet door een veelheid van volgelingen of groot succes. Want het is God die deze laatste al dan niet zal schenken en zij kunnen niet worden geëist.”¹⁵⁾

“Omdat alles wat gedaan wordt omwille van God is, wordt het niet beschouwd als klein of groot, waardevol of waardeloos. Een atoom dat met oprechtheid ter wille van God wordt besteed, wordt als een ster. Trouwens, wat van belang is, is niet de aard van het gebruikte middel, maar het resultaat dat het oplevert. Zolang het beoogde resultaat Gods welbehagen is, en wat gedaan wordt godsdienstig geoorloofd en oprecht is, d.w.z. zuiver om Gods wil, is het niet klein, maar groot.”¹⁶⁾

“In deze wereld, en in het bijzonder in de diensten die voor het hiernamaals worden verricht, is een allerbelangrijkste grondslag, en een allergrootste kracht, en een alleraanvaardbaarste voorspreker, en een vast punt van vertrouwen, en een kortste weg naar de waarheid, en een allerverantwoordelijkst gebed, en een allerzegenrijkst en wonderbaarlijk middel om iemands doel te bereiken, en een allerhoogste deugd, en een allerzuiverste vorm van aanbidding, oprechtheid, of iets goeds doen of welke godsdienstige daad dan ook, zuiver om Gods wil.”¹⁷⁾

“Ja, macht ligt in de waarheid en in zuivere bedoelingen. Zelfs degenen die verkeerd zijn, kunnen macht hebben door oprechtheid ondanks dat ze verkeerd zijn.”¹⁸⁾

“Een van de meest invloedrijke middelen om oprechtheid te bereiken en te behouden is “contemplatie van de dood”. Terwijl wereldse ambities op lange termijn de oprechtheid schaden en praalzucht en wereldse veroorzaken, leidt de “contemplatie van de dood” ertoe dat men praalzucht verafschuwt en oprechtheid verwerft. Door nooit de dood te vergeten en altijd de vergankelijkheid van dit wereldse leven in ogenschouw te nemen, kan men gered worden van de listen van de vleselijke ziel.”¹⁹⁾

“Het feit dat het streven op de weg van Hizmet(-beweging) een waarde krijgt in de ogen van God hangt af van oprechtheid. Hoe oprechter en oprechter u in deze zaak bent, des te meer vertrouwen zult u ontvangen. Hoe meer je je tot God wendt en je ogen op Hem richt, des te meer zal Hij je begunstigen met zijn genade en hulp.”²⁰⁾

“Vanzelfsprekend moet men oprecht zijn bij het vervullen van de plicht om de naam van God te verheerlijken, zodat hij geen verlies ondervindt. Een mukhlis (oprecht zuivere) persoon betekent iemand die oprechtheid (ikhlas) vertegenwoordigt. Maar individuen moeten op een zodanige manier op een bewustzijn van oprechtheid gefixeerd zijn, dat zij niet alleen moeten volstaan met mukhlis (oprechte) te zijn, maar ernaar moeten streven mukhlas te worden; mukhlas verwijst naar God die een persoon zuivere oprechtheid laat bereiken, en zo volledig zuiver wordt en in feite een zuivere belichaming van oprechtheid wordt. Dit is een kwaliteit waarmee de gezuiverden zoals de Profeten Abraham, Mozes, Henoch, en de laatste Profeet gezegend waren, vrede zij met hen allen. (Zie: Sad, 38:47). Ook al is het niet in primaire zin zoals de Profeten, ook andere gelovigen moeten in secundaire zin hun ogen op deze verheven horizonten vestigen, voortdurend trachten te handelen in overeenstemming met de goddelijke Wil, alle daden van aanbidding vervullen enkel en alleen omdat zij goddelijk bevolen zijn en hun devoties niet hechten aan enig werelds rendement, zich zelfs abstraheren van andere wereldse verwachtingen dan ridwan, en de resultaten overlaten aan God Almachtig.”

Een persoon die een dergelijk bewustzijn heeft bereikt, zal spontaan reageren tegen alles wat anders is dan oprechtheid (ikhlas). Wanneer zo iemand bijvoorbeeld een schitterende prestatie levert, koestert hij nooit verwachtingen als waardering en complimenten van anderen wanneer hij een opwinding in de harten teweegbrengt met de woorden die hij spreekt of ontroerende regels die hij schrijft. Wanneer een overweging zich voordoet, niet alleen in hun verbeelding en geest, maar zelfs in hun dromen, dan trekken zij zich terug in een hoek en zeggen ‘Uw vergiffenis o Heer, ik heb deelgenoten met U verbonden,’ kronkelen met de bezorgdheid, en zuiveren het door berouw (tawbah), berouw (inaba), en boetedoening (awbah).

Een van de belangrijkste manieren om ridwan (God is tevreden met iemand) in het Hiernamaals te bereiken is een overweging van oprechtheid in een dergelijke mate. In dit opzicht is het mogelijk om te zeggen dat hoe een persoon zich ook verdiept in oprechtheid (khulus), hij snel dat ridwan zal bereiken.”²¹⁾

“Ikhlas, of oprechtheid betekent het verrichten van een bepaalde daad met als enige reden het vervullen van Gods gebod, het relateren van het resultaat daarvan aan Gods welbehagen, en het overlaten van de vruchten van die daad aan het Hiernamaals. In dit opzicht is wat telt volgens iemand die oprechtheid als basis neemt bij elke kwestie en daad die gericht zijn op het Hiernamaals, het vervullen van bepaalde diensten van goedheid; niet het feit dat ze noodzakelijkerwijs door deze of gene persoon worden verricht. Met andere woorden, wat er werkelijk toe doet is soms te klinken als een rietfluit om diegenen in vervoering te brengen wier harten eenstemmig kloppen, soms op te komen voor de waarheid als een koor om mensen de waarheid te laten horen, hen de soefi-toestanden van verbazing, hartstocht en verbijstering te laten ervaren, en hen zo de aanwezigheid van God te laten bereiken. Aangezien dit het doel is, moet men, ongeacht wie zo’n doel realiseert, zich blij voelen alsof hij of zij het persoonlijk heeft gedaan.”²²⁾

“Er zijn dingen die oprechtheid verteren, haar doorboren, haar knagen als een mot. Meester Bediüzzaman noemt zulke dingen “onedele gevoelens”. Sommige gevoelens zoals de begeerte van het vlees… Gevoelens zoals troost, verlangen naar roem, angst, of losbandigheid. En hij noemt “onbeduidende voordelen.” Zelfs als zulke materiële voordelen groot zijn, als ze je belangrijke verworvenheden doen verliezen die te maken hebben met wereldvreemdheid en spiritualiteit, dan zijn dat allemaal onbeduidende dingen, het zijn wereldse voordelen; ze doen je grote dingen verliezen, daarmee wordt oprechtheid verbroken.”²³⁾

“Een diepgang van oprechtheid is het niet verrichten van een daad vanwege God, en het vermijden van dingen die niet in overeenstemming zijn met Zijn toestemming.”²⁴⁾

“Wijlen Dr. Nureddin Topçu (Turkse schrijver) zou degenen die zichzelf proberen te bewijzen met opzichtige voordrachten “keelartiesten” noemen, want hij stond zo open voor oprechtheid en benadrukte voortdurend het belang ervan. Bediüzzaman’s houding in dit opzicht verdient duizelingwekkend veel waardering. Hij wenste niets te aanvaarden zonder oprechtheid; alles wat niet uit de grond van het hart kwam, sloeg hij neer en vertrapte hij. Er is in onze tijd behoefte aan enkele tientallen van zulke monumenten van oprechtheid, want zij zullen het aanschijn van de wereld veranderen. Men heeft tot nu toe nog niet gezien dat degenen die hun taken verrichten afhankelijk van loon, discretie en verering, iets blijvends hebben gedaan, ook al kunnen zij een middel worden voor een tijdelijke beweging. Ja, mensen die handelingen verrichten met het oog op wereldse voordelen, waardering en verering, ook al maken zij tijdelijk indruk, zijn tot nu toe niet in staat geweest iets blijvends en cruciaals te doen, noch zullen zij daartoe in de toekomst in staat zijn.”

“De Umayyaden, Abbasiden, Khwarazmiërs, Ayyubiden, Seltsjoeken en Ottomanen die na de Trots der Mensheid en zijn Rechtgeleide Kaliefen kwamen, vervulden vele diensten voor de islam. Met name in bepaalde perioden dienden zij als vertegenwoordigers van het Tijdperk van Gelukzaligheid, om vervolgens als goede herinneringen afscheid te nemen van deze wereld. Zij waren echter nooit in staat om de prestaties van de Rechtgeleide Kaliefen te evenaren. De onderliggende reden is die gezegende kaliefen duizelingwekkende oprechtheid van de diepste soort. Wat de mensheid vandaag de dag nodig heeft, is niet uiterlijke vormen, formaliteit, populisme, waardering, applaus en grote beweringen, maar de werkelijke praktische vertegenwoordiging van de islam en de aanduiding daarvan door de persoonlijke staat.”²⁵⁾

Loyaliteit

Toewijding

Thomas Michel, “Sincerity at the Heart of Gülen’s Theology”

English

Türkçe