“Zij die geen andere waarden kennen dan macht en kracht en de wereld zien naar het beeld van hun eigen wereld en jullie beschouwen als zichzelf, zouden jullie kunnen beschuldigen van dergelijke dingen, die jullie je niet eens hebben voorgesteld. Tegenover al deze dingen moeten jullie (mensen van Hizmet), door jullie innerlijke werelden uiteen te zetten, zorgen dat anderen jullie op de juiste manier lezen. Hoe dan ook, jullie hebben geen ander doel dan deze wereld te veranderen in een hal van het Paradijs in de verrukking van aanbidding. Werkelijk, jullie leven met een doel dat groeit uit het verantwoordelijkheidsbesef van jullie godsdienst: mensen mogen niet met elkaar vechten, twisten, dodelijke bommen afvuren, bloed vergieten en slachtingen aanrichten; rampen zoals die in de steden Hiroshima en Nagasaki tijdens de Tweede Wereldoorlog mogen niet opnieuw worden beleefd. Vanaf het allereerste begin hebben jullie een beroep gedaan op de harten van de mensen, en zonder tot het uiterste te gaan, hebben jullie overal vredeseilanden gemaakt. Ondertussen wil ik zeggen dat in ons land (Turkije) en overal ter wereld vele zuivere en fatsoenlijke naturen hun oren spitsen voor zo’n oproep, zo’n concept aanvaarden en prijzen, steunen en handhaven. Wat wij in dit geval moeten doen, ondanks wat er ook over ons gezegd wordt, is altijd blijven rennen zonder ons te richten op negativiteiten onderweg. We rennen en hopen de tevredenheid van de Heer te bereiken voordat we te uitgeput raken als een ros dat zonder rust heeft gelopen.”¹⁾

“Gülen-geïnspireerde scholen … zijn vredeseilanden in de oceaan van geweld, en bevorderen liefde, meer empathie, verdraagzaamheid en vrede in een samenleving die diep verdeeld is langs etnische, religieuze, tribale en geografische lijnen.”²⁾

Dialoog

Tolerantie

Vrede

Virginia Burnett and Yetkin Yıldırım, Flying with Two Wings: Interreligious Dialogue in the Age of Global Terrorism

English

Türkçe